Podobno bez ryzyka nie ma zabawy. Historia jest dosyć banalna i znana. Kupowałem całkiem co innego. Przez przypadek zauważyłem JE. Przyciągały niczym magnes. Te okładki. Ten tytuł. Ta historia zaklęta w kawałku plastiku. W dodatku oryginalnie zafoliowane - dziewicze. Nie mogłem się powstrzymać - zaryzykowałem równowartość dwóch paczek fajek i nabyłem:
Wygląd tegoż jest tak zły, tytuł tak przerażający, że w zasadzie spodziewałem się najgorszego. Z drugiej strony - mogło być tylko lepiej.
Więc jak jest? Powiem tak - gdyby albumy okazały się tak złe na jakie wyglądają, ten post nigdy by nie powstał, bo nie miałoby to sensu. Dodam, że album "East Germany" przypadł mi zdecydowanie bardziej do gustu i od niego zacznę. Obie kasety są fenomenalnie zrealizowane pod kątem technicznym - świetnie nagrane, z bardzo dobrą stereofonią, w Dolby NR. Wyglądają ekstremalnie tandetnie, ale brzmią niesamowicie. Gdyby jeszcze były chromowe... Poza obleśnymi naklejkami na kasetach, reszta wydania jest bardzo przyzwoita. Dostajemy rozkładane "książeczki", na dobrym papierze, z krótkimi wzmiankami o każdym z prezentowanych artystów. Dodatkowo szybkie wprowadzenie do tematu itp. Widać dbałość o szczegóły - są nawet polskie znaki w polskich nazwiskach i tytułach (co jest niewykonalne dla zachodnich wydawców nawet teraz - a Erdenklang w 1991 roku dało radę... Całość sprawia wrażenie, jakby była wydana z pasją i od serca.
Looking East - Electronic East - Synthesizer Music From EAST GERMANY
Strona A rozpoczyna się z pompą. Utwór Rainera Oleaka, o krótkim i prostym tytule "In den Bäumen heult der Sturm chaotisch sein Zigeunerlied", stanowi bardzo przyjemne, nieco filmowe intro i naprawdę szkoda, że nie rozwija się jak tytuł - w coś dłuższego i nieco bardziej złożonego.
Później trafiamy na pomieszanie Visage z wczesnym Tangerine Dream, ale w zasadzie to nie do końca i jednak inaczej. W każdym razie wspólny mianownik "zachlaliśmy nad syntezatorem i nie wiemy co dalej" jest wyczuwalny. To drugi i ostatni w tej kompilacji utwór Rainera - "Chider Grün". Brutalne, surowe, fajne!
No i niestety za chwilę dostajemy pierwszego liścia od Reinharda Lakomego - "Nanga Parbat". To jest tak słodkie, że mdli. Wyobraźcie sobie takie konkretne przeholowanie z ajerkoniakiem. I ten dzień następny. To to właśnie takie jest. Samo zło, z którego słodycz się wręcz wylewa - grozi próchnicą uszu. Utwór kończy się wizytą w kiblu.
Później mamy jeszcze raz Reinharda, ale już zdecydowanie bardziej zjadliwego. Co prawda strasznie monotonne, nawet jak na standardy gatunku, ale ma tylko dwie minuty i całkiem ciekawą polifonię. No ale dwie minuty to tak w sam raz - nawet można z tego czerpać jakąś przyjemność.
Strona kończy się utworem "Vision" - Wolfganga Paulke - zdecydowanie najlepszym na stronie A. Momentami podniośle, zdecydowanie filmowo. Mam też silne skojarzenia z grami, na przykład z "Unreal". Bardzo w klimatach lat osiemdziesiątych i może początku lat dziewięćdziesiątych. Świetnie nagrane, fajne stereo. Ciekawa partia gitarowa i solo. Przyjemny motyw przewodni. Momentami całkiem złożone przejścia. Przesłuchałem kilka razy i coraz bardziej mi się podoba. Naprawdę dobre.
Obracamy kasetę. Strona B zaczyna się niemrawo. Mamy dwa utwory P.O.N.D. Pierwszy - "Mondflug" kojarzy mi się z wietrzną, rajską kołysanką w chmurach. To już bardziej klimaty relaksacyjne. Nic porywającego.
Wtedy następuje zwrot akcji - dostajemy drugi utwór zespołu P.O.N.D. - "Airbase". To taka szybka akcja dograna co do sekundy, pełne napięcia, z rozbrajaniem bomby w tle, niepokojem itp. Ale tak naprawdę najbardziej kojarzy mi się to z "Airwolfem" 😉 Czyli chyba nie wymaga dalszych rekomendacji...
Docieramy do Jörna Kanitza - "First Results Part 1". Nie porwało mnie i nie zachwyciło, ale tak na dobrą sprawę to nie ma w tym nic złego. Ma ciekawą linię basu i fajnie zrealizowaną stereofonię. Myślałem, że mogłoby to się rozwinąć w kolejnej części, ale tej na kasecie nie ma...
... jest za to na wydaniu CD. Chyba najlepszym podsumowaniem drugiej części "Wyników" będzie to, że nie ma jej na kasecie i nie jest to żadną stratą...
Gdyby się jednak zastanowić, to za chwilę trafiamy na "Pieces for a child" Hansa-Hasso Stamera, a to jest już samo zuooo. Celtycko - folkowo - syntezatorowe plumkanie. Takie na dobicie po pierwszym utworze na stronie.
Całe szczęście na osłodę i zakończenie albumu dostajemy "Ichtyosaurus" Juliiusa Krebsa. To najlepszy utwór na stronie, w zależności od fazy księżyca - wygrywa z "Vision" albo jest minimalnie za. Ma dwie wady - jest zbyt krótki (niecałe 9 minut) i syrena w tle jednak trochę męczy. Dinozaur sprawia jednak bardzo dobrze wrażenie - wielkiej przestrzeni, mozaiki. Taka muzyka 3D. Była kiedyś taka bajka - "The Real Ghostbusters" - to mimo, że "Ichtyosaurus" nie ma z nią nic wspólnego, to mi się z nią kojarzy i widzę postaci z animacji. Jest świetnie zrealizowany, z ciekawą stereofonią. Utwór jest z jednej strony powtarzalny i monotonny, ale ma dosyć złożoną polifonię i (przynajmniej ja tak mam) - podczas słuchania uwaga przeskakuje pomiędzy melodiami.
Na kasecie to już wszystko, natomiast na kompakcie Reinhard Lakomy dostaje trzecią szansę zaprezentowania zjadliwego utworu. "Ein gotischer Fall"... no cóż. Obecność tego utworu na płycie jest bardzo silnym argumentem za wyborem wersji kasetowej. Równo połowa utworu to odgłos odpompowywania wody z pralki półautomatycznej, w momencie, kiedy ta woda się już skończyła. I tak przez trzy minuty. A później mamy szumy w głowie powstałe po tym, jak w akcie desperacji przywaliliśmy głową w ścianę. To znaczy gdybyśmy przywalili, to tak by to brzmiało. Ale jak ktoś wytrwa do końca, to niewykluczone, że tego aktu dokona.
Podsumowując "East Germany"
- jest albumem o wiele, wiele lepszym niż można się było na pierwszy rzut oka spodziewać. Większości tych utworów chyba nie sposób posłuchać z innych źródeł. Mimo kilku ewidentnych gniotów - polecam! Tylko w przypadku wersji CD wydrapcie ostatni kawałek.
Ktoś był tak uprzejmy, że wrzucił cały album na YouTube, w dodatku jako playlistę.
Looking East - Electronic East - Synthesizer Music From POLAND
Docieramy do drugiego albumu. Bardziej swojskiego. Tutaj obawa co do treści ustępuje nieco już podczas zapoznania się z listą utworów. Nazwiska robią wrażenie: Niemen, Komendarek, Goc...
Utwory Czesława Niemena są trudne do określenia i wpasowania w ramy. Na mnie ta muzyka sprawia wrażenie mocno eksperymentalne, słucha mi się tego dosyć ciężko. Traktuję to w kategorii ciekawostki.
Później mamy Marka Bilińskiego - "Faces of Desert", które w sporej części jest wariacją Bolera i mimo, że to dzieło Ravela lubię, to tutaj mnie zwyczajnie nudzi.
Strona A kończy się utworem Grzegorza Stróżniaka, który jest nijaki. Tego samego autora jest "Wstęga M" rozpoczynająca stronę B - jest to jedyny utwór z wokalem (tu Małgorzata Ostrowska) - ale jest też chyba najgorszy na kasecie.
Później mamy aż trzy utwory zespołu Up Stream (który to wydaje się nie istnieć poza tym albumem...). Piewsze dwa są do bólu poprawne. Tak bardzo, że w pięć sekund zapominamy jak brzmiały. Na szczęście ostatni utwór zespołu - "Allegoric Conception of a Dream" jest nieco lepszy - w dobrym tempie, ze zmianami motywu przewodniego, trochę w klimatach Alana Parsonsa - myślę, że nie powstydziłby się go na swoich płytach.
Całość kończy "Anatomy of Sin (Part 3)" Przemysława Goca. Jeżeli potraficie sobie wyobrazić Świteziankę po cracku... ja nie potrafię, ale to brzmi właśnie tak.
Największą zaletą "Poland" jest to, że przypomniałem sobie o "Head Hunters" Herbie Hancocka - i tę płytę polecam każdemu w zamian! Zachodni koks chyba był jednak lepszy.